Nachtmystium – Addicts : Black Meddle Part II

Black metal’in son beş altı yılda aldığı şekil şemal çok garip. Rock n Roll’un ekstrem bir üst modeli olarak kariyerine başlayıp thrash sularından beslenen ve daha sonra death metal ile grindcore’un arasında bir yerde kendine sağlam bir rütbe edinen bu kimi zaman sofistike kimi zaman da saçma sapan ( bakınız “yeni nazi bm akımı”, bu ne lan ) olabilen insanların bir arada aşık attığı alt türün en güzel yanı kült örnekleriyle kırk yıl sonra bile aklınızı alabilecek kadar derin ( Venom, Bathory, Darkthrone ), yeni gruplarındaki deneysellik merakıyla zevke getirecek kadar da yenilikçi olabilmesi ( bkz. Nachtmystium ). Black metali Star TV haberlerindeki Cradle Of Filth klibi ve Dimmu Borgir’in hiç bitmeyen klavye partisyonları olarak hatırlamak istemeyenler için karşımızda mükemmel bir albüm duruyor. Standart bir Manics, The Cure ya da U2 rifinin black metal sınırlarına sokulabilmesinin yegane formülü onu alıp mid tempo heavy metal rifleriyle harmanlamaktan geçiyor. Nacht, bunu fark etmiş olacak ki, Amon Amarth’da beni sıkıntıdan öldüren ne varsa onları atıp yerlerine indie gruplarının şarkı düzenleme mantığındaki kuralları uyarlamış. Sonuç en azından albümün yarısından fazlasında gayet başarılı. E arada altta duyulan bir Killing Joke rifinin üstünde “savaşa koşuyoruz biz gelince kaçın laaan” tarzı bir nara duymak komik de olsa, fikir başarılı, uyarlama başarılı, sonuç başarılı.