Heaven Shall Burn – Invictus

HSB, sonundaki core eki neden orada durur bilmediğim, modern ekstrem metalin en başarılı temsilcilerinden biri Almanya sularında. ( Gerçi bu tartışmayı uzatmak manasız , hadi adına metalcore diyelim gönlünüz olsun aslen thrash – punk evliliğinden oluşan metalcore’un yeni jenerasyonunun artık ritim ikilisinde bile punk sosunu kullanmıyor olması da mı kimseye birşey ifade etmiyor? ) Hem sağlam muhalif tavırları hem de sahnedeki enerjik performansı ile HSB, hiç sıkılmadan “bizden” sayabileceğimiz gruplardan neyse ki. İlk albümünden beri giderek yükselen bir başarı grafiği sergileyen grubun her albümde en az bir şarkıda tekno ritimleri kullanmak, herkesin unuttuğu klas şarkıları coverlamak gibi sabit ritüelleri var ve fanlar için bu ritüeller artık grup kanadında işlerin yolunda gittiğine dair işaretler olarak yorumlanıyor. Bu sefer Therapy? Klasiği “Nowhere”i harika yorumlayan grup, Invictus ile diğer albümlerinde olmayan başka bir özelliğe daha kavuşuyor, albüm gerçek bir “all killer no filler”. Yani boş şarkı yok, filler yok, baştan sona gaz, bildik HSB soundunda ve her biri ayrı güzellikte bütünlüklü şarkılardan oluşan bir eser var elimizde. Bu durumda “metalcore”un swedish dm ile seviştirmeden, daha çok klasik death metali modern metalin groovy tonlarıyla evlendirerek, köklerine daha sağlam bağlarla bağlı tavrıyla rakiplerine temiz bir fark atan HSB’yi keşfetmek için de, eğer fanıysanız arşive gururla katmak için de eşsiz bir albüm duruyor karşımızda. Tartışmasız bu satırların yazarı için yılın en iyi albümlerinden biri.