MANIC STREET PREACHERS – Postcards From A Young Man

MSP diskografisine bakınca iki farklı albüm modeli görürsünüz. Birincisi Gold From The Soul’la başlayan Everything Must Go, This Is My Truth, Lifeblood, Send Away The Tigers gibi albümleri kapsayan pop-Manics. Diğeri ise The Holy bible ile başlayan Know Your enemy ile başarısız bir şekilde devam edip bir önceki albüm Journal For Plague Lovers ile muhteşem bir dönüş sağlayan indie-Manics. Bu listede Generation Terrorists nerede değil mi  Generation Terrorists, grubun bu ayrışmayı henüz net olarak yaşamadığı tek albümdür bana kalırsa, o yüzden burada yok. Guns N Roses’dan arak bir rock ritminin üstünde Morrissey’den kaçmış, Iggy Pop’a öykünen vokalleri, ya da düpedüz bir hard rock bestesinde gospel koroları hiç çekinmeden kullanabilen bu garip adamlar, etkilenimleri bu kadar bariz ve net olmasına rağmen, taklit bile edilemeyecek kadar kendine özgü bir tınıya, sounda, müziğe sahipler, ne kadar garip değil mi? (evet). Neyse dağılmadan albüme dönelim. MSP, Journal ile köklerin indie kısmına saygı duruşunu yaptıktan sonra alelacele yeniden pop kanalına geri dönmüş. Sonuç bu kanaldaki tüm albümlerin en iyi şarkılarını hatırlatan, naif, güzel bestelerle dolu, insanı yormayan bir MSP albümü. Özellikle Send Away The Tigers’daki pop sound, koro vokaller gibi numaraları Everything Must Go kafasında bestelere sarmış ekibimiz. Sonucun kesinlikle Send Away the Tigers’dan çok daha başarılı, This Is My Truth’a yakın olduğunu söyleyebilirim. Albümün sonraki turnelere sarkacak kadar uzun ömürlü besteleri ise bence “Postcards...” ve konuk olarak Echo & The Bunnymen vokalisti Ian McCulloch’ın da yer aldığı “Some Kind Of Nothingness”..Diğer favorilerim ise, “All We Make Is Entertainment”, “Auto Intoxication” ve “The Descent” ( aslında bu da Some Kind kadar başarılı bir şarkı, gizli hit resmen ).. Journal For Plague Lovers ya da bu ise kaderimiz; eğer bir daha Know your Enemy’ler Lfiesblood’lar yaşamayacaksak, biz buna razıyız amirim.